:شروعی مبهم برای اندیشیدن به روش ها و به عناصر تکرار شونده
هر کس سبک خاصی برای نوشتن وبلاگ دارد .در نوشته های ما عناصری مشخص تکرار میشود.بسیاری از نوشته ای ما از یک مسیر مشخص مغزی میگذرند تا وجود مییابند. برای اینکه بتونیم در نوشتن که جدیدا دارای اصالت ذاتی هم شده است ،جلو بریم باید بتونیم این عناصر و این مسیرهای فعالیت نورونی را از ورای نوشته های خود و دیگران بیرون بکشیم .البته فکر کنم موضوع فلسفه ی علم و متودولوژی هم کلاهمین باشد،نه؟
یک:روش
پست "زندگی و زمانه ی تکاورها"که لینکش را اینجا گذاشته ام ،برای من خیلی مفید بود.سبک کار خوبی هم داشت.نویسنده اول خودش نکته هایی که برای انجام پروژه ای در زندگی باید بهشون پایبند باشیم را گفته بود و بعد از جمعی از دوستان فعالشان در این در مورد خواسته بود هر کدام چند شماره ای به آن بیافزایند.اگر ملت بیکار بودند و هر کس چند تا از عناصر تکرار شونده در نوشته هایش را این جا ذکر میکرد،کمک بزرگی به جامعه ی بشری مینمود
*
.دو:تکرار های من
من سعی میکنم قبل از بیان هر ایده ای مقدمه ای درباره ی وقایعی که اتفاق افتاد تا مرا به سوی آن کشاند را ذکر کنم .احساس میکنم با این کار آن ایده را درونی کرده ام و رابطه ای بین آن و خودم برقرار نموده ام و یک قدم از کپی نمودن حرفهای دیگران دور شده ام
سعی میکنم(خواهم کرد) تعداد بازیگران این نمایش را با ذکر افکار انسانهایی که با هم این زندگی را طی میکنیم،انسانهایی که میبینمشان، گسترش دهم و مانند یک تاریخ نگار به ثبت گوشه هایی از این نمایش چندین و چندین نفره ی اندیشه ها بپردازم
No comments:
Post a Comment